Κυριακή 28 Απριλίου 2013

~Back to basics~

Βαρέθηκα.Βαρέθηκα.Βαρέθηκα!
      Η τελευταία εβδομάδα πριν απο τις διακοπές έφυγε χωρίς να το καταλάβω.Τρομερά γρήγορα,με πολλές βόλτες,ανθρώπινες στιγμές,πολλά μαθήματα,αρκετούς αποχαιρετισμούς,ξενύχτια κούραση και καινούριες κακές συνήθειες που τελικά ,μάλλον θα τις κόψω.


      Αρχικά,θα ξεκινήσω αναφέροντας πως λατρεύω να παρακολουθώ τους ανθρώπους,τις κινήσεις,τις συμπεριφορές τους,να τους ανακαλύπτω.Από έναν άγνωστο στο μετρό και την κυρία που έχει το κυλικείο του Πανεπιστημίου , μέχρι τον πλάνοδιο μουσικό στο Συνταγμα,ή τον νεαρό που πιθανώς παίρνει τη δόση του κάπου κοντά στα Εξάρχεια.Εκατομμύρια ζευγάρια μάτια,εκατομμύρια ανθρώπινες υποστάσεις,εκατομμύρια κρυφές ιστορίες και μυστικά.
       Τρίτη απόγευμα.Κουρασμένη απο το ξενύχτι της προηγούμενης μέρας,ξυπνάω και πηγαίνω με τα πόδια στο Πανεπιστήμιο.Σκέφτομαι πως το μαθημα είναι ενδιαφέρον.Σκέφτομαι πολλά πράγματα.Αγχώνομαι γιατί θέλω να ζήσω τα πάντα μέσα σε μία χρονιά.Σκέφτομαι,νέους στόχους,νέα ξεκινήματα,αν πρέπει να κάνω τελικά το 10 % για τη δημοσιογραφία (που τελικά δεν έκανα) και ότι τ'απόγευμα δεν έχω όρεξη να πάω στο μάθημα.Μόλις γυρίζω σπίτι βλέπω ένα μήνυμα.
΄΄18:30 Ακρόπολη για καφέ΄΄Μα πώς να αντισταθώ;Η ημέρα είναι ηλιόλουστη,η διαθεσή μου είναι στα ύψη,είμαι κουρασμένη μέν αλλά...Έχω αποφασίσει ότι δεν πρέπει να χάσω το μάθημα.Μία απο τις κοπέλες που θα ερχόταν με παίρνει τηλέφωνο καθώς πήγαινα στο Πανεπιστήμιο.
΄΄Μπορεί ν'αργήσω είμαι στη Βιβλιοθήκη!΄΄Έρχομαι ,περίμενε να πάμε μαζί της είπα!Ήταν σημάδι απο τη μοίρα!:Ρ:Ρ.Βρισκόμαστε λοιπόν,πέρασε ένα μισάωρο μέχρι να αποφασίσουμε που τελικά θα καθίσουμε.Τα δύο αστέρια μας επιλέγουν Πλάκα.Η αλήθεια είναι ότι βιάζομαι και θέλω να πάμε κάπου πιο κοντά στο μετρό.Αλλά πως ν'αντισταθείς στην Πλάκα;;Που ο αέρας της έχει κάτι το τόσο μαγικό;Το τόσο γοητευτικό.To τόσο δελεαστικά ερωτικό!Κατα βάθος ήθελα και εγώ να πάω Πλάκα!.Καθίσαμε σε κάποιο καφέ με roof-garden και η αύρα,ήταν δροσερή,φιλική και νησιώτικη θα έλεγα αν και μέσα στην πόλη!Η συζήτηση περιστρεφόταν κυρίως γύρω απο θέματα μουσικής,καλλιτεχνών,ταξιδιών ενώ μία απαλή έθνικ μουσική συνόδευε τη συζήτηση μας!

 Γελάσαμε αρκετά,περάσαμε καλά,και πραγματικά εκτίμησα τα χρόνια τα φοιτητικά.Νοστάλγησα μια Πλάκα που ποτέ δεν γνώρισα,μια Πλάκα ασπρόμαυρη μα χείμαρο απο συναισθήματα,μια Πλάκα,φιλική,ερωτική,τουριστική,μια Πλάκα σαγηνευτική....Δεν θα ήθελα τίποτα αλλο,παρά να περπατάω στα σοκάκια της κάθε μέρα,με ένα σακίδιο στον ώμο,μία φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό και ένα σημειωματάριο στα χέρια,και κάθε φορά σαν ένας μοναχικός ταξιδιώτης τουρίστας να ενθουσιάζομαι,να την ανακαλύπτω,να την ερωτεύομαι....
Αναγκάστηκα να φύγω νωρίτερα για κάποιο λόγο,μαζί με δύο ακόμα φίλες.Η πρώτη απλά ήταν κουρασμένη,η δεύτερη εφευγε την επόμενη μέρα για Βαρκελώνη.Φτάσαμε στο μετρό.Η καθεμία θα ακολουθούσε διαφορετικό δρόμο.Φιληθήκαμε,αγκαλιαστήκαμε.Συγκινήθηκα.Ήξερα ότι θα μου λείψουν και ας τις ξέρω τόσο λίγο.Νομίζω πως για πρώτη φορά βρίσκω ανθρώπους που δεν επιθυμούν να καπηλευτούν την φιλία μου,που μ'αγαπούν για αυτό που είμαι,γκρινιάρα,τρελή,αισιόδοξη για τους άλλους μέχρι θανάτου,ώρες ώρες απαισιόδοξη με την δική μου ζωή ,wannabe εντελώς ανεξάρτητη και τρομερά κοινωνική!Βρήκα ανθρώπους,που είναι διαφορετικοί αλλά μου μοιάζουν,που δεν γνωρίζουν όρια,δεν μπαίνουν σε καλούπια,δεν είναι οπισθοδρομικοι,δείχνουν ενδιαφέρον,κατέχουν πλέον μια πολύ σημαντική θέση στη ζωή μου.Δεν με ενδιαφέρει να νιώθουν το ίδιο.Μου φτάνει που τους αγαπώ!Γυρίζω σπίτι περίπου στις 10 το βραδάκι.Ένα απρόοπτο νέο έρχεται και πάλι να μου χτυπήσει την πόρτα,ή καλύτερα το τηλέφωνο.Μαθαίνω ότι πέρα απο τον καθορισμένο γάμο της αδερφής του πατέρα μου,παντρεύεται και η άλλη του αδερφή.Το ήξερα ότι θα συνεβαινε.Το περίμενα. Το διαισθανόμουν.Τέλος καλό ,όλα καλά.Κοιμάμαι και πάλι αργά.Όταν κοιμάμαι νομίζω ότι χάνω χρόνο απο τη ζωή μου.Δέν είμαι σίγουρη νομίζω όμως ότι το είπε και ο Τ.Λειβαδίτης΄΄Κανείς δεν ξέρει με πόσα ξενύχτια γέμισα τη ζωή μου!΄΄
    Την επόμενη μέρα,ξύπνησα πρωί,υπερβολικά πρωί.Είχα κανονίσει να βγώ με μία φίλη η οποία όμως τελικά δεν μπόρεσε.Πήρα τα βιβλία μου,πήγα στη βιβλιοθήκη.Στις 9 η ώρα το πρωί οι αναγνώστες είναι ελάχιστοι,το φώς μπαινει απο το μισοκαλλυμένο με στόρια παράθυρο,απέραντη ησυχία,τα βιβλία μας κοιτούν παραπονεμένα στα ράφια.Διαβάζω για λίγο γαλλικά,δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.Με ταλανίζουν υπερβολικά πολλές σκέψεις.Όλες περιστρέφονται γύρω απο έναν άνθρωπο.Αποφασίζω να σηκωθώ και να πάρω κάποια βιβλία σχετικά με την δημοσιογραφία.Θέλω να τα διαβάσω.Θέλω να καταβροχθίσω κάθε βιβλίο σχετικό με την δημοσιογραφία και ας πιστεύω ότι τον καλό δημοσιογράφο τον κάνει η εμπειρία.Φτάνω στις βιβλιοθηκάριους , είναι η πρώτη φορά που δανείζομαι βιβλία.Η κυρία γεμάτη χαμόγελο,εξυπηρετικότατη,μου εξηγεί τι πρέπει να προσέξω με κάθε λεπτομέρεια.Πόσο αγαπώ τους ανθρώπους που χαμογελούν και κάνουν σωστά τη δουλειά τους.Και δεν έχουν το ΤΟΥΠΕ του βολεμένου,δημοσιου υπαλλήλου που σε κοιτάει με το στυλ-Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;;-Παίρνω ένα καφέ απο το Κυλικείο της Σχολής.Η κυρία είναι πάντα εκεί για εμάς.Την ρωτάω πόσο κάνει ο φρεσκοφτιαγμενος και μυρωδάτος ελληνικός.Ένα ευρώ μου λεει Αγάπη μου.Με είπε Αγάπη μου.Της είπα τι είπατε;;Ένα ευρώ αγάπη μου.Και πώς να μην λατρέψεις αυτές τις δύο γυναίκες,τη βιβλιοθηκάριο και την κυρία που έχει το Κυλικείο,που μπορεί να μην είναι και τέρατα μορφωσεως ΑΛΛΑ συμπεριφέρονται περισσότερο ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ και απο κάποιες γραμματείες που έχουν και δύο και τρία Πτυχία.(Θα έλεγα που να τα βάλουν αλλά δεν μου επιτρέπει η αγωγή μου!!!)Πάω για λίγο σπίτι,παίρνω μια βαθιά ανάσα,ξαναφεύγω για μάθημα.Το μάθημα είναι βαρετό.Κουραστικό,αλλά πρέπει να το περάσω.Και ας μην μ'αρέσουν τα ΄΄πρέπει΄΄ στη ζωή μου.Δεν θέλω να ικανοποιώ τα πρέπει της ψεύτικης κοινωνίας,αλλά τα ΘΕΛΩ μου.Μεγαλώσαμε με το τί θα πεί ο κόσμος,και ορίστε τίποτα δεν είπε.Και να έλεγε δηλαδή,αυτοί που κρίνουν είναι απο μόνοι τους ένα ΤΙΠΟΤΑ στην δική τους ζωή.Απλά το πρέπει του μαθήματος το όρισα εγώ.Το μάθημα τελειώνει και έχω όρεξη γιατί έχω συνάντηση εθελοντών στα γραφεία της Greenpeace στα Εξάρχεια.
Έχω άγχος.Πάντα έχω άγχος.Η φίλη μου ,που είναι επίσης εθελόντρια λείπει στη Βαρκελώνη.Δεν ξερω ουσιαστικά κανένα.Σκέφτομαι τι να σκέφτονται άραγε για έμενα;Να με σκανάρουν άραγε;Τα γραφεία βρίσκονται σε κάποιο πεζόδρομο των Εξαρχείων.Ποτέ δεν θυμάμαι τον δρόμο.Αλλωστε είναι η δεύτερη φορά που πάω εκεί.Ρωταμε σε ένα καφέ για την οδό.Ο μελαχρινός,ψηλός ,αξύριστος ιδιοκτήτης επιθυμεί να μας βοηθήσει και  μας καθοδηγεί συμβουλευόμενος το i-phone του.Τελικά το βρίσκουμε.Μπαίνουμε στα γραφεία.Καθόμαστε στο μπαλκόνι.Η ώρα συνάντησης είναι στις 18:30.Βλέπω δύο εθελοντές που τους έχω ξαναδεί.Μόλις τελείωσε η ενημέρωση μου είπαν.Έμεινα παγωτό!
-Aφού στο mail έλεγε 6 30!
-Είπε ο D. να το κάνουμε 5:30!Προλαβαίνεις να πάς κάτω να σε ενημερώσει.

(Θεέ μου,τόσα άτομα μαζεμένα εκεί μέσα και εγώ να χτυπήσω,να μπώ,να ζητήσω  να με ενημερώσει;;Ω Θεέ!)

Βρήκα το κουράγιο,τα έκανα όλα ,ενημερώθηκα όσον αφορά την έκθεση ecoενεργείν που διεξήχθη αυτό το ΣΚ στο Γκάζι.Όλα καλά!Τα παιδιά πρότειναν να καθίσουμε να πιούμε κάτι.Εχω ξεφραγκιαστεί αλλά δεν βαριέσαι;Οι στιγμές με καλή παρέα είναι που μένουν.Τα παιδιά ουσιαστικά με αγκάλιασαν.Πόσο ευχαριστήθηκα εκείναι τα γέλια που κοσμούσαν τους πεζόδρομους των Εξαρχείων εκείνο το βραδάκι.Τα φωτάκια του μαγαζιού άναψαν και η μουσική κλιμακωτά απο χαλαρή ροκ περπάτησε σε σάλσα.Παρα λίγο να λιποθυμίσω απο την κούραση αλλά δεν ήταν κάτι σοβαρό και δεν άφηνα ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΝΑ να μου χαλάσει τη μέρα.Αφού τα παιδιά με αγκάλιασαν συναισθηματικά,έγινα μία απο εκείνους πλέον άρχισα να δένομαι μαζί τους.Τους λάτρεψα,γιατί είναι άνθρωποι με κοινωνική και περιβαλλόντική ευαισθησία,όλοι τους καλλιεργημένοι μα πάνω απ'όλα θετικοί και αισιοδοξοι!Το δεύτερο άγχος μου ήταν πώς θα πάω στο μετρό τώρα για να γυρίσω σπίτι.Ευτυχώς κάποιος απο την παρέα κατευθυνεται προς Γλυφάδα,περπατάμε παρέα μέχρι το μετρό της Ομόνοιας και παίρνουμε την κόκκινη γραμμή.ΘΕΝΚ ΓΚΑΝΤ δεν ήμουν μόνη,δεν χάθηκα στην Ομόνοια,βράδυ.Δεν θέλω να σκέφτομαι το ενδεχόμενο και ας κουβαλάω πάντα χάρτη στην τσάντα μου.Γυρίζω σπίτι,στο δρόμο συζητήσαμε πολύ,ξεκουράζομαι για λίγο.Την επόμενη μέρα περιμένω την μητέρα μου,για να με πάρει να φύγουμε.Επιστρέφω στην Πατρίδα!Έβαλα δύο πλυντήρια,έπλυνα πιάτα,μάζεψα σκουπίδια και σκούπισα.Κοινώς ξεπατώθηκα.Ξενύχτησα και πάλι μέχρι τις  4!
       Πέμπτη 25 Απριλίου 2013!Η χειρότερη μέρα της ζωής μου ως φοιτήτρια.Δεν θα επεκταθώ περισσότερο.Shit happens!Αλλά εντάξει το ξεπέρασα πλέον και αυτό.Η ζωή είναι πολύ μικρή για  να καθόμαστε να στεναχωριόμαστε για υποχρεωσεις .Όλα θα γίνουν και ας συνέβησαν κάποια λάθη.Άλλωστε τι κάνουμε στα δύσκολα;;Κολυμπάμε!Δεν δένουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και πέφτουμε στην θάλασσα όπως έκανε ο Αγαπημένος μου Καρυωτάκης.Κολυμπάμε!Και ταυτόχρονα ρίχνουμε ένα τρομερό βρισίδι σε ΌΛΕΣ τις παρατάξεις που υπάρχουν στα Πανεπιστήμια.Και άν ποτέ κανείς σας,Αγαπητοί μου,αναγνώστες,γίνει υπουργός παιδείας,να βγάλετε τις ΚΩΛΟΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ απο τα πανεπιστήμια!!!! Φεύγω για την Πατρίδα!




Tέλος, η ζωή μου εδώ είναι καλά.Πηγαίνω για περπάτημα,τρέχω λίγο με τα μαθήματα,έχω χρόνο να αφιερώσω στις σκέψεις μου,γιατί και εκείνες θέλουν φροντίδα,θα δώ φίλους αγαπημένους με τους οποιους είχαμε χαθεί,θα είμαι μακριά απο την Αθήνα,πιθανώς να ξεκινήσω και τα μπάνια.Όλα καλά,όλα ήρεμα.Κάπως βαρετά.Θ'αναπολώ όμως τις όμορφες στιγμές,θα ξεχναω τις δυσάρεστες,θα γελάω,θα σκέφτομαι,θα ζώ...

                                                     Φιλιά σε όλους σας!
                                          Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
                Δεν ξέρω αν θα προλαβουμε να τα ξαναπούμε μέσα στην εβδομάδα!
                                                  Ελπίζω να περνάτε καλά!




Τρίτη 23 Απριλίου 2013

~Ενα υπέροχο πλάσμα~

        Είμαστε περιτρυγυρισμένοι απο ανθρώπους.Άλλους τους βρίσκουμε εδώ απο τη στιγμή που γεννιόμαστε,άλλους τους συναντάμε τυχαία,κάποιοι εισβάλλουν στις ζωές μας βίαια χωρίς καν να το καταλάβουμε και άλλους τους θέλουμε στην ζωή μας,τους κρατάμε με νύχια και με δόντια να μη φύγουν απ'αυτή.Κάποιοι παίζουν συμπρωταγωνιστικό ρόλο στις ζωές μας μαζί με εμάς,κάποιοι απλώς κομπάρσοι και κάποιοι άλλοι δεν έχουν μεγάλο ρόλο , όμως κρατούν το κλειδί για την προώθηση της πλοκής του έργου,της ζωής εν προκειμένω.
     Ευτυχώς στη ζωή μου έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους.Μ'αρέσει να μιλάω μαζί τους,ν'ανταλάσσω αποψεις,να μοιράζομαι αισθήματα και λέξεις,να γνωρίζω τον χαρακτήρα τους.Κάποιους τους θαύμασα,άλλους τους ήθελα για φίλους μου,μερικούς τους ερωτεύτηκα,άλλοι μου ηταν κουραστικοί και αδιάφοροι.Αυτή τη χρονιά είδα στα μάτια κάποιου πραγματικο κέφι,μεράκι,όρεξη για αυτό που κάνει.Είδα έναν άνθρωπο να δίνει όλο του το είναι στη δουλειά του,να είναι παθιασμένος με το αντικείμενο του,ν'αγαπάει τα παιδιά σαν δικά του.
    Καλώς ή κακώς σαν μαθήτρια αλλά και τώρα ως φοιτήτρια δεν μπορώ να λειτουργήσω αν δεν συμπαθώ τον καθηγητή ή την καθηγήτρια μου.Πέρυσι μάλιστα, σιχαινόμουν κάποια μαθήματα εξαιτίας του καθηγητή.Αργότερα έκανα φροντιστήριο με μια καθηγήτρια που της είχα υπερβολική αδυναμία και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά ικανοποιητικό,ενώ ο προηγούμενος ΄΄τέρας΄΄ μορφωσεως καθηγητής είχε εκτιμήσει ότι λατινικά θα έγραφα 14 κατα τύχη μάλλον έγραψα 20 ενώ στα αρχαία κατεύθυνσης που θέλησε να με κάνει ολίγον τι ρόμπα μπροστά σε όλη την τάξη λέγοντας΄΄θα γράψεις 12΄΄ μάλλον πάλι κατα τύχη έγραψα 17,8.Μ΄αυτόν τον ανθρωπο λοιπόν σιχάθηκα κάθε τι  που έβρισκα ενδιαφέρον στα θεωρητικά μαθήματα.Πάλι καλά που έσωσε την κατάσταση η καθηγήτρια που με ανέλαβε μετά,η οποία και θεά είναι και πανέξυπνη και δεν έχει απωθημένα.Προσωπικά λοιπόν,θεωρώ πως ο καθηγητής είναι το άλφα και το ωμέγα.
    Αυτή τη χρονιά λοιπόν στο πανεπιστήμιο,που οι σχέσεις με τους καθηγητές δεν είναι τόσο άμεσες,τόσο προσωπικές ξεχώρισα απο την αρχή κάποιον.Ερχόταν στο μάθημα το οποίο έκανε συνδιδασκαλία με έναν Επίκουρο καθηγητή.Εκείνος είναι διδάκτορας.Πάντα τέλεια προετοιμασμένος,κάθε φορά με ένα power point σχετικό με το μάθημα, κάνοντας διάλεξη απο μακριά,με μάτια που λαμπύριζαν και τρόπο που προσέλκυε τους φοιτητές να τον ακούσουν.Η αλήθεια είναι ότι το μάθημα του είχε τεράστια προσέλευση,οι φοιτητές κρέμονταν απο τα χείλη του και δεν πήγαιναν ούτε για καφέ που είναι πράγματι πολύ δελεαστικότερο απο το να κάτσει να κάνει κανείς μάθημα.Ο καιρός περνούσε, πάντα μας έλεγε και σοφά αποφθέγματα,είχε και έχει χούμορ,σιγά σιγά οι φοιτητές τον λατρεύαμε.
   Λίγο καιρό πρίν,προέκυψε κάποιο θέμα με τα βιβλία του Ευδόξου.Κάποιοι καθηγητές πρότειναν 2-3 βιβλία τα οποία ήταν εντός ύλης πράγμα που σήμαινε ότι πρέπει να διαβάσουμε και τα τρία ή οσα τέλοσπάντων ήταν αναγκαίο.Ο καθηγητής παρευρίσκετο εκεί όταν κάποια Κνίτισσα ήρθε να μας ξεσηκώσει να κάνουμε΄΄αγώνα,να απαιτησουμε τα βιβλία,να πάμε στον πρύτανη κλπ κλπ΄΄οι Δαπίτες δεν είχαν λάβει θέση επι του θέματος.Την σεβαστηκαμε, την ακουσαμε ο καθηγητής εξοργίστηκε και της είπε πως αντί να δημιουργεί πρόβλημα να εφευρίσκουμε τρόπους για να κάνουμε την φοιτητική μας ζωή καλύτερη.Να φτιάξουμε ομαδούλες ανάγνωσης,ν'ανταλλάσουμε τα βιβλία μας,να λειτουργουμε συλλογικά!Και είχε ΔΙΚΙΟ!Και εμείς το αναγνωρίσαμε!Και το μονο που μπορούσαμε να κάνουμε για να τον επιβραβεύσουμε ήταν ένα χειροκρότημα!
   Το περιστατικό δε , που ήταν καθοριστικό για να γράψω αυτό το κείμενο συνέβη περιπου πρίν 2 εβδομάδες.Η αίθουσα ήταν κατάμεστη.Όπως το ΟΑΚΑ ή το Σ.Ε.Φ σε συναυλία των Scorpions που είναι ιδιαίτερα αγαπητοι στο ελληνικό κοινο.Το ΄συρμα΄΄ είχε πέσει απο το φβ ότι θα ερχόταν ο αγαπημένος μας καθηγητής.Μπήκα,τον είδα να φτιάχνει το πανί και τον προτζέκτορα για να παρουσιασει το power point του.Κάθισα πολύ μπροστά.Το έχω αυτό.Μην έρθεις σε συναυλία μαζί μου αν δεν θέλεις να είσαι αρένα και να ακουμπάς κάγκελο,ούτε στο θέατρο αν δεν θέλεις να καθίσεις στην Ά ζωνη.Θέλω πάντα να είμαι στην πρώτη γραμμή.Ετοιμοπόλεμη αν χρειαστεί,έτοιμη να αμφισβητήσω, μια μικρή γλωσσού!(Έτσι με είχε αναφέρει μια φορά ο περσινός αχώνευτος καθηγητης!)Έκανε το μαθημα με καινοτόμο τρόπο.Ξεκίνησε με ένα τραγούδι και πώς το βλέπουμε εντός και εκτός ιστορικού πλαισίου!Ανέφερε και τους Imam Baildi.Συνέχισε με διάλεξη,με εικόνες με ένα μαθημα το οποίο μονο εκείνος ξέρει να κάνει!
    Στο τέλος,φανερά συγκινημένος,αναστατωμένος μας ζήτησε να κανουμε ησυχια επειδή ήθελε να μας πεί κάτι σημαντικό.΄΄Φέτος μου αλλάξατε τη ζωή ΄΄είπε.΄΄Κάποτε κάποιος  σημαντικός μου είπε ότι καλυτερα να παρατήσω την δουλειά μου ως καθηγητής και να ασχοληθώ μόνο με την έρευνα.Τότε άλλαξε η ζωή μου για πρώτη φορά.Φετος μου την αλλάξατε για δευτερη ΄΄Εννοουσε με την προσέλευση,την στηριξη,το κέφι που του δείξαμε ,και την όρεξη για να κάνουμε πράγματα μαζί του πέρα απο το μάθημα, όπως προβολή ταινιών,επισκέψεις σε μουσεία μαζί του,το γεγονός ότι πήγαμε σε συνέδρια που μας πρότεινε(και μάλιστα εγώ χάρη σε εκείνον κατάφερα να δώ απο κοντά,να ακούσω να μιλάει ένας απο τους αγαπημένους μου δημοσιογράφους, ο Στέλιος Κούλογλου).Πως να μην εκτιμήσεις έναν τετοιο άνθρωπο ο οποίος κάνει όλα αυτά και παράλληλα δεν πληρώνεται γιατί είναι ένας απλός διδάκτωρ.Και όμως είναι απο τους καλύτερους που υπάρχουν σ'αυτό το πανεπιστήμιο!Και πάντα το ονειρό του ήταν να διδάσκει!Αλλά τότε κάποιος τον εσπρωξε περισσότερο στην έρευνα.΄Και όλοι παραδέχονται ότι είναι ο καλύτερος καθηγητης!Και όταν έλεγε αυτά δάκρυσε και έτσι είμασταν πλέον σίγουροι πως έλεγε αλήθεια.
  Συμπέρασμα απο την ιστορία του καθηγητή αυτού;Όσοι μας ζηλεύουν,φοβουνται ότι είμαστε καλύετροι απο αυτούς θέλουν να μας καταβαραθρώσουν,να μας γκρεμίσουν με κάθε μέσο,με κάθε τρόπο.Ακούγεται εγωιστικό,όμως το πιστεύω.Καταλαβαίνει κανείς μόνος του αν είναι καλος σε κάτι,απο τον τρόπο που αντιδρούν οι γύρω του,επειδή έχει προαίσθημα,απο οτιδήποτε τέλος πάντων.Δεν χρειάζονται λόγια απο τρίτους.Και εν προκειμένω, τα παιδιά έκριναν με τη σταση τους αν αξίζει ή όχι ο συγκεκριμένος ανθρωπος!
  Καταλήγοντας,καθε εμπόδιο για καλό,φωτιά σε κάθε σκουπίδι που πέρασε απο τη ζωή μας,μας έκανε να αισθανθούμε άσχημα , αλλά μας εκανε να  εκτιμήσουμε όσο έπρεπε τα διαμάντια ,που περνούν απο δίπλα μας.Βέβαια ο συγκεκριμένος ανθρωπος μπορεί και να φύγει απο την Ελλάδα,αλλά νομίζω ότι όπως και να πράξει,ότι και αν αποφασίσει θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας,στις μνήμες μας,στη ζωή μας.Και  όπως λέει και ο ίδιος΄΄Όσοι αγαπούν δεν χάνονται,η απόσταση σε κάνει να λαχταράς και ν'αγαπάς περισσότερο΄΄.Θα τον πιστέψω.Και μετά απο χρόνια όταν θα τον συναντώ τυχαία θα του λέω
΄΄Κύριε Κ. το λιγότερο που μπορώ να πώ είναι ευχαριστώ που περάσατε απο τη ζωή μου,και ήσαστε καθηγητής μου!Έμαθα απο εσάς!΄΄Και είμαι σίγουρη πως πάντα θα απάντα με το έξυπνο χιούμορ του.

~Είναι απο εκείνους που θέλω να τους κρατήσω στη ζωή μου με νύχια και με δόντια~
 
Aνήκουμε στους intelligent βεβαια! :)







                                                                                                                                           Για τον Α.Κ

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

~Άτακτες Σκέψεις~

Συνήθως μιλάω πολύ!Όσοι με γνωρίζουν μπορούν να το επιβεβαιώσουν.Παλιότερα μιλούσα ελάχιστα.Παραταύτα εξακολουθώ να είμαι περισσότερο σκεπτόμενο άτομο παρά μπλαμπλάς!Οι συνειρμοί,οι σκέψεις που κάνω βέβαια δεν νομίζω πως είναι απάραίτητα φυσιολογικοί!Μιας και δεν έχω πολύ χρόνο λοιπόν,επειδή έχω  βάλει καινούρια πράγματα και ανθρώπους στη ζωή μου,
και η αλήθεια είναι ότι είμαι κουρασμένη αλλά και κατενθουσιασμένη θα σας παραθέσω μερικές σκέψεις μου!

1)Χθές,καθισμένη στον ηλεκτρικό απο Πειραιά προς Κηφισιά!
-Μήν κάτσεις δίπλα μου,μήν κάτσεις....Γαμώτο!Δεν σου έχει πεί κανένας ότι κάποιος έχει ανακαλύψει τα αποσμητικά;;;


2)Χθές στο μάθημα στο Πανεπιστήμιο!(Μια μέρα μετα τις εκλογές)
- Πωωω  σήμερα είναι η καλύτερη μέρα!Ούτε Δαπίτες,ούτε Κνίτες,ούτε Πασπίτες,ούτε Εακίτες ουτε τίποτα!Επιτέλους ελεύθερα τραπεζάκια για να λιαστούμε!!!

3)Στο Κτέλ,στο δρόμο της επιστροφής!
-Τι να κάνει τώρα άραγε;Πώς να περνάει;;

4)Σήμερα το πρωί
-Βαριέμαι να ξυπνήσω.΄Την επόμενη φορά που κάποιος κάνει φασαρία ενώ κοιμάμαι,θα σηκωθώ νωρίτερα και θα βάλω ηλεκτρική σκούπα και ροκ μουσική για σπάσιμο νεύρων!

5)Κάθε μέρα όλη μέρα!
-Θέλω να σαπίσω στον ύπνο.Θέλω να περάσει η 20η Μαιου!Να περάσει και η εξεταστική β΄ εξαμήνου!

6)Τετάρτη απόγευμα σε κάποιο καφέ κοντά στην Ακρόπολη!
-Μήν φάς cupcakes!Μην φάς!Έρχεται καλοκαίρι! Ένα δεν έβλαψε ποτέ κανένα!Θα φτιάξω και εγώ cupcakes στο σπίτι αλλά θα τα φάνε άλλοι!Θα έχω την χαρά της δημιουργίας! :Ρ

7)Τετάρτη πρωί!
-Κοντεύω να κλείσω τα 19!Δεν μπορώ την ανάκριση!Πρέπει να καταλάβεις καποια στιγμή ότι δεν είμαι 10χρονο!

8)Τρίτη πρωί!
Βαριέμαι το μάθημα!
Έχω άγχος!Πώς να είναι άραγε;Τι τύποι;
Wow! Τι ωραία η Πολυτεχνειούπολη;;
Μετανιώνω που δεν μ'αρεσαν τα μαθηματικά και φυσικοχημεία!
Ωχ είναι Creepy εδω μεσα!
ώπα , ώπα!Τι ήπιε αυτός ούζο;
Τι θα μας κάνουν;
Μήπως είμαι υπερβολική;
Έχω σκορπιό στον χάρτη μου;
Γιατί κάνω θεωρίες συνομωσίας;;;;;

9)Τρίτη απόγευμα!
ΔΕΝ μιλάω δεν μιλάω αλλά τώρα έρχομαι για καβγά!
Πώς να πούμε την εκπομπή;;

10)Δευτέρα!
Πρωί πρωί στο μάθημα!
-Ωχ  τι να έπαθε εχθές;;Γιατί έπαιρνε τηλ 12 30 η ώρα την νύχτα;
Φάση  εχει αυτός !
Ανησυχώ γαμώτο!
Και νυστάζω!
woohooo θα βγώ για καφέ τ'απόγευμα!
Τελικα πέρασα τέλεια!

11)Δευτέρα μεσημέρι σε ένα φαστφουντάδικο του κέντρου!
-Π΄΄ηξαμε στους Κινέζους!
Αν είναι δυνατον 60 χρονών σορτσάκι πιο κοντό και απο αυτό που φοράνε τα κοριτσάκια!Έλεος κυρά μου!Που πάς έτσι;;

12)Πρίν λίγες ώρες στην εκκλησία!
-Ωχ αυτή η γριά την αμόλησε!
Μας έφαγε η βρώμα!
Πάσχω απο αγοραφοβία!Τόσος κόσμος δεν αντέχεται πραγματικά!

13)Τρίτη απόγευμα σε ένα  καφέ πριν απο καβγα!
-Μαλακία κάνω τώρα που έκανα τσιγάρο!Αλλά δεν  πειράζει!
 Ας νιώσω λίγο αυτοκαταστροφή!

14)Τετάρτη βράδυ!
-Βασικά μόλις τελειώσω τα γαλλικά και ξεκινήσω ρώσικα να κάνω παράλληλα και ισπανικά.Βασικά να μου κάνει ο Χρήστος που είναι γιός του φίλου του μπαμπά.Είναι τρομερά μορφωμένο και ψαγμένο παιδί!
-Θέλω ακόμα να:πάρω το πτυχίο μου στο πιάνο,να κάνω σεμινάρια φωτογραφίας,να ξαναξεκινήσω το θέατρο,να μάθω κιθάρα,να πάω στο River party στην Καστοριά(Κατερίνα πρέπει επιτέλους ν'αποφασίσουμε)

15)Τετάρτη απόγευμα στο μετρό!
Τι ματάρες Θεέ μου!
Αυτό το βλέμμα με μαγνητίζει!

16)Σήμερα!
-Τι σκατά οικονομία κάνω αν είμαι όλη την ώρα έξω για καφέ;
Θέλω να κόψω λεφτά απο τους καφέδες και να τα φάω σε ρούχα κλπ κλπ!

17)Τρίτη μεσημέρι!
-Τελικά η ευγένεια είναι το πάν!
Αξία ανεκτίμητη όταν την έχουν οι άντρες!

18)Πρίν απο λίγο στην μπανιέρα
-Α τελικά αυτό το scrub δεν είναι για σώμα αλλά για πρόσωπο! οκ!


19)Στο μάθημα την Πέμπτη,ο καθηγητής λέει΄΄Τα καλύτερα κρεβάτια τα κάνανε στις Συρακούσσες΄΄
Εννοεί τα καλύτερα έπιπλα -κρεβατια
-Πονηρό χαμογελάκι.Η σκέψη ήταν εικόνα!

20)Τώρα!
-πόνάει η κοιλίτσα μου.............









~ Aυτά απο μένα~
~Ελπίζω να περνάτε καλά~
~Μου λείψατε~
~Καλό ΣΚ~
~Φιλάκια~

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

~Society killed the teenager~

Σαν άνθρωπος δεν είμαι ούτε στενόμυαλη,ούτε θεωρώ πως οι απόψεις μου είναι πάντα σωστές,ούτε όταν πιστεύω κάτι είμαι απόλυτη.Θεωρώ πως οι εντελώς απόλυτοι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι ξέρουν τα πάντα,είναι ανοητοι!Και για να θυμηθώ και τα παλιά τω Πανελληνίων, ο Σωκράτης,ο σοφότερος άνθρωπος του κόσμου είπε κάποτε ΄΄Εν οίδα ,ότι ουδέν είδα΄΄(Παρεπιπτώντως όσοι δίνετε Πανελλήνιες καλή επιτυχία να έχετε).Μολοταύτα σ'αυτή την κοινωνία υπάρχουν πολλοί ξερόλες,τύποι που νομίζουν ότι  γνωρίζουν τα πάντα,τύποι που είναι Ηλίθιοι!
    Η κοινωνία, είναι οι ανθρωποι της.Τα ξέρει όλα και όμως κάνει λάθη ασυγχώρητα.Σκοτώνει τους ανθρώπους και προπάντως τους νέους,τους εφήβους.Κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Χθές διάβαζα ειδήσεις στο ίντερνετ και έπεσα πάνω σε ένα πολύ σοκαριστικό νέο.17χρονη κοπέλα αυτοκτόνησε.Στο παρελθόν είχε πέσει θύμα βιασμού απο τεσσερις συμμαθητές της, οι οποίοι μάλιστα την βιντεοσκόπησαν κιόλας!Η κοπέλα αυτοκτόνησε στο μπάνιο του σπιτού της , ενώ απο το 2011 που την βίασαν είχε πέσει θύμα κατάθλιψης.Αυτό που επηρρέασε καταλυτικά την ψυχολογική της κατάσταση ήταν το γεγονός ότι οι τέσσερις βιαστές  δημοσιοποιούσαν φωτογραφίες και βίντεο που είχαν τραβήξει.
   Χαρακτηριστικότερα  η  μητέρα της δήλωσε πως όλη η κοινωνία είχε στραφεί εναντίον της.Οι γείτονες ανέφεραν χαρακτηριστικά οτι ΄΄ήταν τσούλα΄΄ άλλες φωνές βροντοφώναζαν ότι ΄΄ήθελε και τα έπαθε΄΄,αγόρια  της έστελναν ανήθικα μηνύματα επειδή την θεωρούσαν ΄΄εύκολη΄΄,στο σχολείο δεν της μιλούσε κανένας,όλα τα κορίτσια την έβριζαν.Ένα μεγάλο μπράβο σ'αυτή την κοινωνία.!!!Και μιάς το περιστατικο έγινε στην Αμερική επιτρεψτε μου να παρακαλέσω να κόψουν τo πολύ star wars την πολύ coca-cola και τα Burgers γιατί  το μυαλό τους έχει γίνει το ίδιο burger!AΣΤΑΔΙΑΛΑ!'(Για να μην πώ τίποτα χειρότερο!!!!!!)
    Μπράβο στενόμυαλη κοινωνία,μπράβο που φοράς παρωπίδες,μπράβο που αντί να έρθεις αντιμέτωπη με τα ΚΤΗΝΗ, καταχαράκωσες πολύ περισσότερο το κοριτσάκι.Μπράβο που εξέφρασες για ακόμα μια φόρά τις προοδευτικές σου απόψεις΄΄Οτι το θύμα τους προκάλεσε΄΄Αν  ω μη γέννητω συνέβαινε στην δική σου κόρη , Κοινωνία μου, θα εφταιγε ακόμα το κοριτσάκι;Αλλά ξέχασα, όταν κάτι γίνεται κοντινό μας, όταν προσωποποιείται είναι αλλιώς τα πράγματα!
     Δεν ξέρω πόσοι συμμερίζεστε τις απόψεις μου, αλλά ας  βγούμε απο τον μικρόκοσμό μας,ας αποποιηθούμε τις αντιλήψεις που δεν έχει ούτε η γιαγιά μου, ας σταματήσουμε να είμαστε χαιρέκακοι,ρατσιστές.Άλλωστε, καμία νεαρή γυναίκα ή καλύτερα έφηβη όπως ήταν εκείνη δεν θέλει να γνωρίσει αυτό το αποτρόπαιο πρόσωπο του βίαιου έρωτα.Καμία δεν θα χαιρόταν να της κάνουν κάτι που δεν θέλει,Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αγγίξει ούτε μια τρίχα απο τα μαλλιά της πόσο μάλλον το σωμα της,αν δεν το επιθυμεί η ίδια.Γιατί ο βιασμός δεν έιναι κάτι παροδικό,κάτι μόνο σωματικό,αλλά και κάτι ψυχικό,κάτι που θα μείνει για πάντα ανεξήτιλο στη μνήμη,κάτι που σίγουρα θα επηρρεάσει τις μετέπειτα σχέσεις του ατόμου που το έχει βιώσει αυτό!
 Βέβαια, ο βιασμός δεν είναι μόνο αυτός που ξέρουμε,μόνο ο σωματικός.Ο βιασμός αφορά όλους τους εφήβους που καταπιέζονται απο την κοινωνία.Καταπιέζονται σε σχέση με το τί θέλουν να κάνουν και με το τι πρέπει,καταπιέζονται απο τα πρότυπα που έφτιαξαν οι D&G παρέα με την μαΪμουδομούρα  Donatella Versace,καταπιέζονται επειδή αν κάποιος θέλει να γίνει καλλιτέχνης θα τον πούν ψώνιο,ενώ αν θέλει να γίνει επιστήμονας θα τον πουν φυτό, ή αν θέλει να κάνει χειρωνακτική δουλειά θα τον πούν αγράμματο.Καταπιέζονται απο τις επιταγές που προστάζει το χαζοκούτι
όπως το lifestyle που προβάλλει η Τατιάνα και που είναι ο πιο''in τρόπος ζωής΄΄καταπιέζονται απο τον ψεύτικο κόσμο που τους θέλει ναρκωμένους και γι'αυτό τους ρίχνει στα ναρκωτικά,για να μην ξυπνήσουν απο τον λήθαργο και αλλάξουν τα πάντα!
   Καταλήγοντας, ας γίνουμε πιο σώφρωνες,ας σκεφτόμαστε περισσότερο,ας μήν κρίνουμε τον διπλανό μας ,ας αλλάξουμε επιτέλους αυτό που ζούμε,ας σταματήσουμε να επιβραβεύουμε και να δικαιολογούμε το άδικο,ας δούμε το φώς,την αλήθεια,ας απαιτήσουμε επιτέλους δικαιοσύνη!Ξέρω πως αυτό το άρθρο δεν κάνει καμία διαφορά,ούτε θα φέρει πίσω την κοπέλα,πάντως ελπίζω να συλληφθούν οι βιαστές της  και η κοινωνία να κατανοήσει τα λάθη της!

#έχωνεύραότανσυμβαίνουνκακάπράγματαεξαιτίαςτεσσάρωνηλιθίων!

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Στα λημέρια σου να με πάς...

        Ο Απρίλιος σαν μήνας προσφέρεται για να κάνει κανείς τον τουρίστα στην πόλη.Περπατώντας αρχικά στην Σόλωνος , τον μαγικό δρόμο με τα βιβλιοπωλεία αισθάνεται κανείς περίεργα σκεπτόμενος πως εκεί έχουν περπατήσει μεγάλοι λογοτέχνες,άνθρωποι του πολιτισμού.Νιώθεις κάτι παλιό να πλανιέται στην ατμόσφαιρα,κάτι σπουδαίο και πρωτόγνωρο.Περπατώντας λοιπόν το μάτι σου γλιστρά σε κάποια stands με μερικά παλιά και σκονισμένα βιβλία.Βιβλία απο δεύτερο χέρι,βιβλία με κιτρινισμένες σελίδες,δερματόδετα εξώφυλλά,βιβλία με την υπογραφή του λογοτέχνη,βιβλία που κρύβουν κάτι απο τον προηγούμενο αναγνώστη τους μέσα,βιβλία με αξία συναισθηματική.Η μικρή μανία για το θέατρο με καταβάλλει,αποφασίζω να αγοράσω τα άπαντα του Shakespeare στα νέα αγγλικά.Μαγεμένη απο τον χώρο με τους κρυμένους θησαυρούς ρωτάω τον κύριο που είχε το παλαιοβιβλιοπωλείο:
-Θα μπορούσα να βγάλω μερικές φωτογραφίες το μαγαζί σας;
-Κανένα πρόβλημα!











Επειδή η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά, σκέφτομαι την ανοησία που μόλις ξεστόμισα.Μαγαζί!Μα μαγαζί;; Ενας χώρος πολιτισμού,παρελθόντος,βιβλίων!;
Αφού έβγαλα τις φωτογραφίες μου, περπατήσαμε προς Εξάρχεια,τα διαβόητα Εξάρχεια λοιπόν.Εκεί βρήκα, με δυκολία μεν το βιβλιοπωλείο για να πάρω το σύγγραμα που μου έλειπε,το οποίο μάλιστα είχε 1000 σελίδες.Κανονικό βαράκι! :Ρ
        Αφού πήραμε μετρό και πήγαμε μέχρι το Μοναστηράκι και φάγαμε κάτι σουβλάκια,

 (πόσο χαίρομαι να βλέπω τουρίστες!!!Ακούς να μιλούν άλλοι αγγλικά,γαλλικά ισπανικά και ουτω καθεξης,κυκλοφορούν παντού με τα τιραντάκια οι γυναίκες,με τις βερμούδες οι αντρες και φέρνουν το καλοκαίρι μια ώρα νωρίτερα.)κατευθυνθήκαμε προς το Συνταγμα!Πήγαμε για να χαζέψουμε στον Εθνικό Κήπο!Καθίσαμε στα νοσταλγικά παγκάκια και συζητήσαμε μέχρι τελικής πτώσης απο τα γέλια.Σαν άλλοι πειρατές καταστρώσαμε ένα σχέδιο για κάτι που θέλαμε να κάνουμε.Μετά η ευχαριστη μέρα τελείωσε καθώς είχαμε Πολιτική Οικονομία!Ένα μαθημα που μ'αρέσει και δεν μ'αρέσει,που σκέφτομαι να πάρω κατεύθυνση στα οικονομικά αλλά απο την άλλη λέω άστο καλύτερα.Η σχέση μου με αυτό το μάθημα είναι αμφίδρομη.Με παρηγορεί το γεγονός ότι το βιβλίο είναι καλογραμμένο!Κανονίσαμε και την επόμενη μέρα να πάμε στο Εθνικό Κήπο μαζί με μία ακόμα φίλη μας!


  Επειδή τυχαίνει να μένει εκείνη στην ίδια περιοχή με εμένα, πήγαμε μαζι στο Σύνταγμα και περιμέναμε την άλλη κοπέλα.Μιλάμε στο τηλέφωνο
-Πού είστε;
-Συνταγμα!
-Α και εγώ τωρα βγαίνω απο το μετρό!
Περιμέναμε, περιμέναμε!
(Έκανα τις μυστικές συνεννοησεις στο μεσοδιάστημα,χωρίς να πάρει χαμπάρι η αλλη που ήταν μαζί μου.)
Το τηλέφωνο ξαναχτυπάει!
-Που είστε;
-Συνταγμα σε περιμένουμε!
-Α  εγώ είμαι στον Εθνικό Κήπο!
(Η αλλη κοκκινίζει,γινεται σαν παντζάρι,πιπεριά και μπαρούτι μαζι!)
-Πάει καλάααααα;;;
-Εντάξει πάμε θα την βρούμε εκεί μην νευριάζεις!(Εγω ο καθησυχαστης)
Προχωράμε,προχωράμε
την βλέπουμε να κάθεται σε ενα παγκάκι κάτω απο κάτι παράξενα μωβ λουλούδια που δεν ξέρω πως λέγονται αλλά δημιουργουν ατμόσφαιρα και μυρίζουν θαυμάσια!

Η άλλη αρχίζει να γκρινιάζει:
-Καλά δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε να  ....
Βγάζει την τούρτα με τα αναμενα κεράκια !
Να ζήσεις  Αριαννα και  τα υπόλοιπα τα ξέρετε τωρα!Δεν θέλετε να σας τραγουδήσω και το τραγουδάκι,άλλωστε δεν έχω καλή φωνή!Αφού ,συγκινήθηκε,γέλασε,κάτσαμε κανα τρίωρο συζητώντας και τρώγοντας με το κουταλάκι την τούρτα σοκολατίνα,
φυγαμε γιατί για ακόμα μια φορά είχαμε μάθημα!Πολύ βαρετό μάθημα για την ακρίβεια!Αφού το αντέξαμε και αύτό!Με λίγο χασμουρητό,μερικά χάχανα και αρκετους ψιθύρους διαλυθήκαμε ησύχως.
    Πάω σπίτι,κάθομαι για λίγο και βλέπω μήνυμα στο κινητό
΄΄8:00 Πανεπιστήμιο θα πάμε κινηματογράφο!΄΄
 Προφανώς η περίοδος που είχα κλειστεί στον εαυτό και το σπίτι έχει τελειώσει προ πολλού οπότε έβαλα τα μποτάκια μου και ετοιμάστηκα και πάλι να φύγω.Μπορώ να πώ ότι είμαι καλύτερη απο Αγγλίδα,ήμουν εκεί δεκα λεπτά νωρίτερα! :Ρ
  Δεν έχω πρόβλημα να περιμένω, αλλωστε απολαμβάνω να χαζεύω τους περαστικούς,να ανακαλύπτω τι κουβαλά η ψυχή του καθενός,και τα μάτια τους είναι πραγματικός χάρτης στην περιπέτεια αυτή!
H ώρα περνάει με ταχύτητα φωτός,τα παιδιά έρχονται,κατευθυνόμαστε προς τον κινηματογράφο Έλλη.Αναρωτιέμαι . Πως να είναι;Δεν έχω ξαναπάει.Πως να είναι άραγε αυτό το λημέρι;;Θα δούμε την ταινία΄΄Τα παιδιά του πολέμου΄΄Μόλις φτάνουμε αντικρίζω το θέαμα.Λίγος κόσμος,λίγος και καλός!Αυτός ο κινηματογράφος δεν είχε τίποτα απο αυτή την ψεύτικη λάμψη,την δηθενιά και την ασχήμια της εμπορευματοποίησης της Τέχνης του Κινηματογράφου που έχουν τα τεράστια ,γνωστά και σουπερλούξ σινεμά.Έστεκε απλά εκεί περιμένοντας τους ανθρώπους να κοιτάξουν βαθιά μέσα του,να τον ανακαλύψουν.
    Η ταινία ουσιαστικά έδειχνε την ιστορία κάποιων παιδιών απο την Γερμανία που χάνουν τον πατέρα τους που ήταν στρατιωτικός, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την μητέρα τους που πάει να τον ψάξει . Τα παιδιά προκειμένου να επιβιώσουν πρέπει να κατευθυνθούν προς την γιαγιά τους που μένει στο Αμβούργο υπο την καθοδήγηση της μεγαλύτερης αδερφής τους Λόρε.
  Ξεκινώντας το ταξίδι,συναντούν πολλά εμπόδια και δυσχέρειες ωστόσο ως απο μηχανής θεός εμφανίζεται ένας νεαρός Εβραίος ο Τόμας ο οποίος τους βοηθά!
Bέβαια ο Τόμας δεν είναι τόσο αγαπητός απο την Λόρε καθώς έχει προσπαθήσει να την βιάσει στο παρελθόν.Άλλα δεν θα σας πώ,να την δείτε ή να την κατεβάσετε!Πιστεύω ότι άξιζε και ήταν ιδιαίτερα ποιοτική!Και λίγο σκληρή για τους πολύ ευαίσθητους.Μια φίλη μας δεν αντεξε σε κάποια στιγμή και βγήκε απο την αίθουσα!Αφού τελείωσε η ταινία η  ίδια έριξε την ιδέα να πάμε σε ένα ρεμπετάδικο στα Εξάρχεια.Ποιός λέει όχι σε βόλτα;;
    Περπατήσαμε αρκετά για να πάμε στο συγκεκριμένο μαγαζί εν ονόματι ΄΄Εξωστρεφής΄΄
Ήπιαμε και τα κρασιά  μας,γελάσαμε με την ψυχή  μας και τραγουδήσαμε λαικά άσματα!Η ώρα πέρασε και το μετρό κλείνει στις 12 το βράδυ.Καταλαβαίνετε ότι βιαζόμασταν αρκετά για να προλάβουμε και μην την βγάλουμε μέχρι το πρωί σε κανένα παγκάκι.Μέσα στο άγχος και την βιασύνη , κάναμε και επικίνδυνες αποστολές!Περάσαμε με κόκκινο για τους πεζούς τρέχοντας και παρα λίγο να μας πατήσει το τρόλευ!Εγώ δηλαδή την είχα γλιτώσει γιατί πέρασα απο τους πρώτους!Κάποιοι που ήταν πίσω μου και έτρεχαν στο παραλίγο... όμως φίουυ!
Αγαπητέ, λΑτρεμένε οδηγέ του τρόλευ, αν διαβάζεις αυτό το άρθρο, συγνώμη αν  σε κοψοχολιάσαμε εκείνο το βράδυ,είσαι ο καλύτερος και δεν μάσησες!Πάλι καλά που δεν μας πάτησες!Μπήκαμε στο μετρό και πήγαμε σπίτια μας!
                                                         ~End of the day!~
   Όσο ζώ,σαφώς θα ελπίζω!Αλλά ταυτόχρονα θα αποζητώ νέα λημέρια,νέες περιπέτειες,νέους ανθρώπους.Θα το κάνω αυτό προς τέρψιν των ματιών μου,της καρδιάς μου και του μυαλού μου.Θα ακολουθήσω πιστά την συμβουλή του Leo Buscaglia,Θα Ζώ, Θ'Αγαπώ,Θα Μαθαίνω!Το ιδιο να κάνετε και εσείς,γιατί αυτή είναι η ΄΄Ιθάκη΄΄!

Να ψάχνετε, ν'ανακαλύπτετε,ν'ανακαλύπτετε...!

                                                        ~Σας στέλνω τα φιλιά μου~
                                                         ~Καλό Σαββατοκύριακο~

ΥΓ:Ας μου πεί κάποιος επιτέλους πώς βάζω διαλυτικά;Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΥΓ2:Ελπίζω να μην σας κούρασα,αλλά ήθελα κάπου να τα πώ!
ΥΓ3:Την αλλη βδομάδα ξεκινάω τρέξιμο στον Εθνικό Κήπο!Δεσμεύομαι και ενώπιον σας!
ΥΓ4:Στην ανάρτηση ήθελα να μιλήσω και για έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο που μπήκε φέτος στην ζωή μου.Τελικά θα κάνω άλλη ανάρτηση,αποκλειστικά για Εκείνον!!


 ~Eπειδή αυτό το τραγούδι το έχω συνδέσει άρρηκτα με το Μοναστηράκι που τόσο αγαπώ~