Και εσύ τι θέλεις να γίνεις;

         ΄΄  Και έσυ τι θέλεις να γίνεις;;;΄΄ειπε η μικρή και ένιωσα  το  φυλλοκάρδι μου να τρέμει.Μια απο τις ερωτήσεις  που μπορούν να με  κάνουν να νιώσω  τρομερά  άβολα  είναι η αλήθεια! Κόμπιασα  για μερικά  λεπτά, σκέψεις λέξεις και εικόνες  περάσαν  με  ταχύτητα  φωτός  από  το μυαλό μου και μετά  της απάντησα.

     Όπως  όλα  τα  παιδιά  θυμάμαι  οτι  από μικρή με ρωτούσαν  ΄΄τι  θέλεις να γίνεις  όταν μεγαλώσεις;;΄΄Εχω  περάσει απο διάφορα  στάδια...(Ποτέ δεν ήμουν σταθερή στις απόψεις  μου δεν είναι ανάγκη να μου το χτυπάτε μια ζωή) Κάποτε  ήθελα να  γίνω  τραγουδιστρια τώρα  νομίζω πως ο μόνος  χώρος στον οποίο  μπορώ να  τραγουδήσω είναι το μπάνιο μου!(Ευτυχώς δεν σπάνε τα τζαμιά!)Μετά έλεγα πως  θέλω να  γίνω δασκάλα!(Τώρα αν  με ρωτήσεις  θα σου πω  πως τα μωρά  τα  φοβάμαι  επειδή είναι  ευθραυστα,και  τα  λίγο  πιο μεγάλα δεν τ' αντέχω  επειδή   τσιρίζουν ασταμάτητα)Τα  πιο μεγάλα είναι μια χαρά π.χ  με τα  γυμνασιόπαιδα μπορείς να  κάνεις και μια συζήτηση! Μέτα όταν πήγα  στο  γυμνάσιο δεν  ήθελα  τίποτα! Όχι επειδή  ήθελα να  κάθομαι και να  ξύνομαι αλλα  επειδή δεν  ήξερα  τι  ήθελα!Εεε  πες  κατι  η  μητέρα μου,πες  κατι   οι  θειαδες ,η νονά και λοιποί  συγγενείς  με  εψησαν  για  τη νομική...΄΄ Σίγουρη δουλειά  παιδάκι  μου, εύκολα  λεφτά,θα έχεις  το γραφειάκι  σου και θα  είσαι μια  χαρά !΄΄ελεγαν. Απο μέσα  μου ήξερα  πως δεν  ηταν  μια  δουλειά που με  εκφράζει προσωπικά. Καλοί  οι δικηγόροι  και  έχω  και αρκετούς  φίλους  που πέρασαν  νομική αλλά... εγώ  για  την ζωή  μου  θέλω  κατι διαφορετικό.ΤΟ  ΦΙΑΣΚΟ!Οταν  ανέφερα τη  δημοσιογραφία κάποιοι  έλεγαν ΄΄ απαπα  τοσο  καλή μαθητρια   να  γινεις  δημοσιογραφος;;΄Λες  και  τους  ελεγα να  γινω  νταλικερης  χωρις  προς  θεου να εχω τιποτα με  τους ανθρωπους...!΄ή  το  καλύτερο και πιο παλιομοδίτικο;;΄΄Για να  γίνεις  δημοσιογράφος  πρέπει να  κάνεις  θυσίες, είτε  ηθικές είτε  προσωπικές  οπως  π.χ να μην κάνεις  οικογένεια..''
               Δημοσιογραφία, δημοσιογραφία, δημοσιογραφία!Τρια  χρόνια  χωρίς να αλλάξω  καθόλου άποψη  για  το επάγγελμα  που θέλω ν'ακολουθησω!Αυτο  ηταν  ειχα  παρει  την απόφαση μου!Οι  καθηγήτριες  μου  οταν  τους  έλεγα  οτι  θέλω  αυτή την σχολή  μου  έλεγαν να  το κυνηγήσω με  χιλια γιατί έχω  πένα και είμαι κοινωνική... Πάλεψα  μέχρι  τέλους  γι'αυτη μου την  επιλογή!Ομως  η   μοίρα  καμιά  φορά  μας παίζει διάφορα  παιχνίδια!
      ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012:Εν  αναμονή  των αποτελεσμάτων  των εξετάσεων και  της  δημιουργίας  του μηχανογραφικού  το  σοι να προσπαθεί να  σου  κάνει  πλύση εγκεφάλου, ο καθένας  να  σε  βαραίνει με  το καθε ανεκπλήρωτο όνειρό  του  και  όλοι να έχουν λόγο  για  το τι  σχολη  θα δηλώσω πρωτη!ΘΕΛΩ ΝΑ  ΦΩΝΑΞΩ  ΣΚΑΣΤΕ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
ΗΜΕΡΑ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ  ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ:Με έχουν ψήσει να βάλω  πρώτο  το μεταφραστικό  στην Κέρκυρα.(Δεν μπορω να πω οτι δεν μ'αρεσε καθόλου!)Δευτερη την δημοσιογραφια και τρίτη επιλογή το ΔΕΣ!
-Τι κανατε;;(ημουν με την μια  απο τις  καθηγητριες  μου)
-Το  ετοιμασαμε  και τωρα  θα  το  οριστικοποιησουμε;;
-(Καθηγητρια)Θελετε να  ριξετε μια ματια;;
-Δεν  βαζεις  καλυτερα  δευτερη την  δημοσιογραφια;;
-Οχι

εεε  τελικα πες  η μανα  πες  και  η καθηγητρια με  εριξαν!Ημουν και  ψυχολογικα  ευαλωτη και αγχωμενη εγινε το κακο!

3 Ιανουαριου 2013: Η ξαδερφη  με  ρωταει:εσυ  τι  θες να  γινεις  οταν μεγαλωσεις;;
Απαντησις:Δημοσιογραφος!

Αν και  οι σπουδες  που κανω ειναι αρκετα διαφορετικες η  δημοσιογραφια  παντα  θα με  κερδιζει!Πολυ πιθανον  του χρονου να  βρισκομαι στη δημοσιογραφια κανοντας ενα 10%!Θα  δειξει..

Οχι  ,οχι δεν  θέλω  ουτε να  απλώνομαι σαν το χταπόδι σε καμιά  γραφειαρα  και  να  δουλεύω απο το  πρωι μεχρι  το βράδυ,ουτε να  ξεσκιζομαι στο διαβασμα βιβλιων που δεν μ'αρεσουν  ουτε  τιποτα!Θα  μπορούσα να  δουλεύω ασταμάτητα κάνοντας κατι  που αγαπώ!Θα  μπορούσα να μείνω  ξαγρυπνη αναζητώντας  το  θέμα μου,το αποκλειστικο μου, το έναυσμα για  το επόμενο  άρθρο μου...  Θέλω να  έχω ενα μικρο  αυτοκινητάκι,μια  τσάντα(παντοπωλείο  οπως θα έλεγε μια  φίλη μου) βέβαια μέσα  θα είχε ενα  μπλοκ σημειώσεων ένα  στυλό,μια  φωτογραφική,μια κάμερα  ,ενα μικρόφωνο και ενα δημοσιογραφικό  μαγνητοφωνάκι και  θα  ριχνόμουν στη μάχη για να βρω το επόμενο  θέμα μου  ή έστω την έμπνευση να γράψω!

*Το  διαμέρισμα που νοικιάζω έχει  θεά σε μια  τεράστια  εταιρία  ! Βλέπω  τους εργαζομένους εκεί  και διακρίνω στο  βλεμμα  τους την  βαρεμαρα,τη δυστυχια,τη μιζερια  ακομα και αν ειναι καλά  αμειβόμενοι, ακόμα και αν  έχουν  σταθερή δουλειά,και  σκέφτομαι πως  εγώ  δεν  θέλω να  γίνω σαν και αυτούς... Άλλωστε  τι να την κάνεις  τη  ζωή σου  χωρίς  λίγη περιπέτεια;; χωρίς λίγη αδρεναλίνη;;