Μου έχει περάσει πολλές φορές από το νού να κλείσω αυτό το ιστολόγιο. Τα θέματά του μέχρι τώρα έχουν υπάρξει κοινωνικά, προσωπικά, ευχάριστα , βαρετά και πάει λέγοντας. Και απόψε το βράδυ το σκεφτόμουν αλλά παράλληλα συλλογίζομαι πως αυτός ο χώρος είναι ένα καταφύγιο. Ίσως σήμερα γράψω το πιό ταιριαστό άρθρο γι'αυτό το blog. Γιατί αυτές τις μέρες με κατακλύζουν σαν καταρράκτης οι μισές αλήθειες. Νιώθω σαν να εξομολογούμαι κάποια αμαρτία ή κάτι που έκανα, είναι παράξενα.
Οι μισές αλήθειες περπατούν πλάι-πλάι με τα μισά ψέματα. Τα εξ ολοκλήρου ψέματα είναι ψέματα που λέγονται εσκεμμένα και δεν ξέρουμε αν αποσκοπούν στο καλό ή στο κακό απλά λέγονται. Βέβαια εξαρτάται και τον άνθρωπο που τα λέει. Αν πρόκειται για παθολογικό ψεύτη τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Ο παθολογικός ψεύτης θα πεί ψέματα για τα πάντα. Μπορεί δηλαδή να πείς Διονύση(παθολογικός ψεύτης) τι έκανες σήμερα; Μπορεί απλώς να έβλεπε τηλεόραση αλλά θα σου πεί" Βγήκα σήμερα πήγα στα μαγαζιά και όπως ήμουν σκάει μύτη η Δούκισσα Νομικού και έγινε χαμός. Επίσης μπλα μπλα μπλα μπλά. Αλλά αυτά είναι άκακα ψέματα για αρχή.
Το άλλο είδος είναι ο ψεύτης ο περιστασιακός. Θα πεί κανένα ψέμα αλλά όχι πολύ μεγάλο και όχι πολύ οδυνηρό που μπορεί δηλαδή να μπλέξει καταστάσεις. Δηλαδή τα ψέματα του είναι άκακα. Επίσης αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως ο ψεύτης που λέει μισές αλήθειες. Συνήθως αν έχει κάνει μαλακία με τα ψέματα του , δεν αποκαλύπτονται.
Τα ψέματα και οι αλήθειες θα μας κυνηγούν για πολλές νύχτες. Μπορεί να μας προκαλούν τύψεις. Μπορεί να μας προκαλούν ενοχές. Μπορεί να στεναχωριόμαστε επειδή χάσαμε κάτι λόγω αυτών. Αλλά τι να κάνουμε ; C'est la vie. Γεμάτη από μικρά ψέματα και μικρές αλήθειες.
*Πολλές συγνώμες για το άθλιο κείμενο.
Σας φιλώ όλους.
