Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Κάποιες σκέψεις από την αντίπερα όχθη

Δεν ξέρω σε ποιόν από τους δύο θέλω να γράψω πιο πολύ. Και στους δύο. Όχι ότι σας ήξερα προσωπικά αλλά σας γνώρισα μέσα από τις τραγωδίες σας.Και οι δύο σύμβολα , ορόσημα και δρομοδείκτες ολόκληρων γενεών. Ο ένας έδειχνε τα δόντια του και τα μάτια του τα ολογάλανα πέταγαν φωτιές μέσα από τα τραγούδια του. Ο δεύτερος ένα ανυποψίαστο παιδί , καλό παιδί - όπως έλεγαν όλοι- που βρήκε τραγικό θάνατο και αποτέλεσε σημαία για μια ολόκληρη νεολαία και για μια γενιά που σιγά σιγά συνειδητοποιούσε τι θα έβρισκε μπροστά της.

Θέλω τόσο να αποστασιοποιηθώ από τα γεγονότα αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει. Θα ήθελα να μιλήσω για τον καθένα ξεχωριστά αλλά αυτή η μέρα είναι δική τους. Σφραγισμένη με τον χαμό και των δυό.

Ήσουν  μουσικός. Οι φίλοι σου όπως έμαθα σε φωνάζανε Παυλάκη και ήσουν γελαστό παιδί. Θυμάμαι σε πρωτογνώρισα μέσα από τα μάτια του μπαμπά μου. Δεν ήταν ο ροκάς με τα μακριά μαλλιά και τα ξεσκισμένα τζήν αλλά το ροκ το είχε μέσα στη ψυχή του. Είχε και ένα πικάπ και θυμάμαι πιτσιρίκι που ήμουν ακούγαμε τα τραγούδια σου παρέα. Δεν είχα και πολλά χρόνια ζωής στην καμπούρα μου και μ'άρεσε θυμάμαι χωρίς να καταλάβαίνω και πολύ καλά τους στίχους το " Ο Μπάμπης ο Φλού". Η μουσική του ήταν χαρούμενη ομολογουμένως. Μετά στην εφηβεία που έπεσα στα σκληρά συναισθήματα άρχισα να ακούω τα πολύ ερωτικά σου κομμάτια. Θυμάμαι βράδια ατελείωτα που πέρασα ακούγοντας το "Να μ'αγαπάς" . Αναρωτιέμαι απίστευτα αν το έγραψες για την Γιόλα . Αλλά η περιέργεια δεν είναι καλό πράγμα. Και εσύ είχες περιέργεια να ζήσεις τη ζωή όχι με το κουτάλι , με την κουτάλα  και σε βρήκε η λευκή κακιά μάγισσα. Μάγισσα γιατί μπορεί να σου έδινε στιγμιαίες δόσεις ευφορίας αλλά έτρωγε τα σωθικά σου. Πολλοί έπεσαν να κατηγορήσουν τη Γιόλα. Είπαν ότι εκείνη σ' έφερε κοντά στη λευκή καταστροφή. Δεν ξέρω την αλήθεια. Μόνο εσύ και εκείνη. Πάντως αν κρίνω από αυτά που άκουσα δεν θα θέλεις να την κατηγορούν. Σε κανέναν δεν αρέσει να κατηγορούν ανθρώπους που αγαπάει. Λένε οι φωνές ότι την αγαπούσες απίστευτα πολύ. Έπεφτες και στη φωτιά για 'κείνη. Λένε ακόμα ότι εσύ ήσουν ήλιος ολάνθιστος , φωτεινή και αισιόδοξη προσωπικότητα και εκείνη το ετερώνυμο σου. Σκοτεινό βλέμμα , ζωή μέσα στα σκοτάδια.Αλλά γιατί στα λέω όλα αυτά Παύλο; Γιατί σου εξιστορώ τη ζωή σου; Μήπως είμαι αγγελιαφόρος που πατά πότε εδώ και πότε εκεί; Θυμάμαι πάντως που μου είχε πεί ο πατέρας μου πόσο καλός ήσουν στη σκηνή. Σε είχε δεί σε ένα μαγαζί εν ονόματι "Κύτταρό" και τότε. Υπάρχει και σήμερα. Νοσταλγώ αυτά που έζησε εκείνος και ας ήταν δύσκολες εποχές τότε. Νοσταλγώ πράγματα που δεν έζησα. A ρε Παύλο πώς μας βλέπεις από 'κει πάνω; Χαλάσαμε πολύ έτσι; Ήταν ωραίες εποχές τότε . Μπορεί να κυκλόφορούσε η πρέζα και να έπαιρνε θύματα στο λαιμό της , αλλά τουλάχιστον τότε δεν φοβόσουν . Δεν φοβόσουν μη χρεωκοπήσει η χώρα σου , μη δεν έχεις φαί να φάς, μη σου κόψουν το ρεύμα και καείς ένα βράδυ που ζεσταινόσουν στο μαγκάλι. Έτσι δεν είναι; Τότε Παύλο μου , δεν φοβόσουν να βγείς το βράδυ μια βόλτα στα Εξάρχεια. Και εσύ και το Κατερινάκι και ο Νικόλας ζούσατε μέρα νύχτα εκεί.Δεν κινδυνεύατε όμως. Θυμάσαι Παύλο μου τι έγινε πρίν μερικά χρόνια; Σκότωσαν ένα παιδί. Ήταν παιδί. Παιδί. Παιδί. Αν ήσουν εδώ τι θα έλεγες για όλα αυτά; 

Σκέφτομαι τον στίχο σου. Δεν υπερασπίζω κανένα. Αλλά με τις ζωές των ανθρώπων δεν παίζουνε. Και aστυνομικό να σκοτώνανε δεν θα συμφωνούσα . Μιλάμε για ζωές εδώ , όχι για video games.

Στίχοι σου μου έρχονται σκορπισμένοι στο νου.

Πρίν λίγες μέρες σιγοψυθίριζα " ώπα κρίμα το παιδί / ό,τι κάτσει και ό,τι ερθεί / ασ'τη καρδιά σου να τα πεί/ εδώ στη κόμπανία."

Κάποτε έλεγα "'Οταν θ'αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου / και δείς πως κάτι έχεις να μας πείς."

Σήμερα πρέπει να θυμόμαστε "Υπερασπίσου το παιδί / γιατί αν γλιτώσει το παιδί / υπάρχει ελπίδα.

Ήταν παιδί δεκαπέντε χρονών . Aπό καλή οικογένεια και εύπορη. Το δεύτερο δεν έχει σημασία. Η μέχρι τώρα πείρα μου δείχνει ότι τα λεφτά δεν σε κάνουν άνθρωπο. Μου το υπενθύμισε και μία φίλη που γνώρισα -ουσιαστικά πρόσφατα- αλλά έβαλα απευθείας στην καρδιά μου . Δεν είχες τελειώσει το σχολείο . Ήσουν μαθητούδι. Όταν άκουσα το γεγονός ένιωσα οργή φωτιά μέσα μου . Μια ολόκληρη γενιά ένιωσε οργή . Δεν ξέρω αν βρέθηκες στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Λέγανε όλοι πάντως πως ήσουν τρομερό παιδί . Με τα ενδιαφέροντα σου , πήγαινες γήπεδο λέγανε και αγαπούσες τα γράμματα . Κρατάω αυτό . Είναι δύσκολο εώς πιθανώς ακατόρθωτο άνθρωπος που αγαπά τα γράμματα και τις τέχνες να είναι κακός άνθρωπος. Κακός άνθρωπος είναι αυτός που προκαλεί βία.Είτε μιλάμε για βιαιοπραξίες ενάντια σε  κάποιον πολίτη είτε για βιαιοπραξίες ενάντια σε  αστυνομικό.Είχε αρχίσει τότε η κρίση. Θυμάσαι ; Και εγώ μαθητούδι ήμουν. Κρίση ανθρωπιάς πρώτα πρώτα και μετά όλα τ'άλλα.Έπεσες νεκρός από πυρά αστυνομικού . Ποτέ δεν πίστευα ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω ποιός φταίει και δεν είμαι εδώ για να επιρρίψω ευθύνες. Αλλά σκέφτομαι πως  οι μάχες είναι καθημερινές.Σήμερα κάποιοι παλεύουν να τα φέρουν βόλτα με 500 ευρώ . Τα συναισθήματα του χαμού σου συντριπτικά για όλη την Ελλάδα. Όχι μόνο για πολιτικά βαμμένους γιατί το είπανε και αυτό. Για όλους ανεξαιρέτως. Μπορούσε να είναι οποιοδήποτε παιδί . Θα δανειστώ ένα στίχο της Κατερίνας "Δεν είναι που θέλω να ζήσω , είναι το γαμώτο που δεν έζησα." Δεν ξέρω αν το σκέφτεσαι ποτέ αυτό εκεί πάνω. Πάντως είναι ελπιδοφόρα η υπόσταση σου.Τόσοι νέοι είδαν την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει  προς το καλύτερο με εσένα.Να προσέχεις μικρέ πρίγκηπα .

 Σήμερα , κάποιοι έκαναν επεισόδια. Η μέρα σας, η δική σας μέρα , η μέρα που σας χάσαμε έγινε και μέρα εναντίωσης στην λιτότητα που βιώνουν οι πολίτες. Έγινε και μέρα της μικρής Σάρας -που χάθηκε επειδή κάηκε ζεσταίνοντας τον εαυτό της με ένα μαγκάλι επειδή δεν είχαν ηλεκτρικό στο σπίτι-έγινε μέρα των φοιτητών που αδημονούν να ανοίξει το Πανεπιστήμιο τους αλλά καταπατάται το δικαίωμα τους στη μόρφωση , το πιό σημαντικό απ'όλα τ'αγαθά.Η σημερινή είναι μέρα ενθύμησης των κοινωνικών προβλημάτων που καραδοκούν- όπως τα ναρκωτικά .

Τα ΜΜΕ δεν μίλησαν για καταστροφές στην πόλη.Χαίρομαι γι'αυτό.Δεν είναι λύση να καταστρέφεις την πόλη σου. Κατανοώ την οργή , την αδικία. Όλοι θέλουμε χειροπιαστές λύσεις στα προβλήματα μας.

Καληνύχτα και στους δύο πρίγκηπες. Όχι άλλα δάκρυα. Μας λείπετε. Να προσέχετε ο ένας τον άλλο.

Θέλω να δώ φαντασία στην εξουσία Παύλο. Θέλω να δώ δικαιοσύνη Αλέξη.
Ευελπιστώ σε ένα καλύτερο κόσμο.Όπως τον ονειρευτήκατε και εσείς.
Μέχρι τότε όμως λέω απλώς αγάπη. Μόνο αυτή θα μας σώσει.


ΥΓ:Την ιδέα για τις επιστολές πήρα από την σελίδα του Παύλου Σιδηρόπουλου στο facebook η οποία προτείνει να γράψουμε απόψε τι θα θέλαμε να του πούμε εάν τον συναντούσαμε. Η σελίδα είναι αυτή. Βέβαια η μέρα είναι του Παύλου και του Αλέξη. Γι'αυτό και οι δύο πρίγκηπες, οι αδικοχαμένοι συνυπάρχουν σε τούτο το άρθρο.


13 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσες οι επιστολές σου, εθισμένη στην Αγάπη!
    Δεν άκουγα πολύ Σιδηρόπουλο, πέρα από το τραγούδι που ανέβασες και αλλά δυο.. οπότε δεν γνωρίζω για την ιστορία του, μα φαινόταν εξαιρετικός άνθρωπος μέσα από τα λόγια σου!
    Όσο για τον Αλέξη, τότε που έγινε, έμενα Αθήνα και έβλεπες μια πόλη να καταστρεφόταν.. δεν μπορούσες να περπατήσεις(Η πόλη τι έφταιγε και την διέλυαν;).. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που είχα πάθει κρίση (μέσα μου) και το συζητούσα με μια φίλη και μου έλεγε, εσένα τι σε νοιάζει; Ήθελα να της πω, με νοιάζει.. πες πως ήταν αδερφός μου, δε θα με ένοιαζε; Αλλά τι να πεις και τι να καταλάβουν μερικοί άνθρωποι;!
    Καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μπορούσα να πώ πως κάθε περίοδος της ζωής μου είχε ένα soundtrack του Σιδηρόπουλου.

      Όσο για την αδιαφορία , μπορεί να είναι χρήσιμη τακτική στον έρωτα αλλά όταν μιλάμε για πολιτική ή κοινωνία η αδιαφορία δεν ωφελεί. Τότε εγώ πιτσιρίκι ήμουν , αλλά θυμάμαι πως η απολιτίκ στάση και η αδιαφορία ήταν πολύ της μόδας. Αλλά αυτές οι στάσεις δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.Ίσα , ίσα χειροτερεύουν το πρόβλημα!

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Φαντασία στην εξουσία / δικαιοσύνη / αγάπη!

    Αιώνια τα ζητήματα!
    Είθε!

    Υπέροχες οι επιστολές σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικες οι επιστολες σου,μπραβο..
    Τα φιλια μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα συμφωνήσω με τον Δεσ. Πράγματι, εξαιρετικές οι επιστολές σου.
    Δεν έχω τίποτα να πω/να σχολιάσω, παρά να σου δώσω ένα μεγάλο μπράβο κι εγώ με την σειρά μου -κι ένα ευχαριστώ για τα συναισθήματα που λάβαμε!!
    Καλή βδομάδα!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σας κινητοποίησα συναισθηματικά Λυσίππη μου!

      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  5. Εξαιρετικό τολμώ να πω!
    Ο Παύλος ήταν είναι και θα είναι ένα ορόσημο για το ελληνικό ροκ!
    ένα ποιητής αληθινός.
    Βέβαια η μέρη ήταν μοιρασμένη,δεν έχεις άδικο..
    καλημέρα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Παύλος ήταν μία τρομερή και εκρηκτική προσωπικότητα του ελληνικού ροκ.

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. κρατώ αυτό:
    "μόνο η αγάπη μας σώζει!"
    σε φιλώ πολύ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αλήθειες