"Εσείς μια χούντα θέλετε!"

Τον είδα.Δεν μιλούσε στο τηλέφωνο.Φορούσε μαύρο μπουφάν που  έγραφε "military service".Κοιτούσε  τους επιβάτες ψυχαναγκαστικά. Η ώρα 19:43 τ'απόγευμα.Φώναζε με βίαια και οργισμένη φωνή, θυμάμαι τα λόγια του λέξη προς λέξη "Εσείς μια χούντα χρειάζεστε, όλο κλεψιά και αριστερίστικες μαλακίες είστε."Σηκώνω τα βλέφαρά μου σθεναρά , να δώ ποιός μιλάει με αυτό τον τρόπο,ποιός φωνάζει. Βλέπω κάποιον που κοιτάζει απειλητικά όποιον τολμά να του ρίξει βλέμμα. Προσποιούμαι ότι κοιτάω από το παράθυρο.Μόλις κοιτάει αλλού τον περιεργάζομαι.Μύτη που δεν δείχνει πνευματώδη άνθρωπο,μάτια απλανή χαμένα, ένα σακίδιο στους ώμους , μου δίνει την αίσθηση ανθρώπου που αναμασά σαν γάιδαρος ότι του φυτέψουν στο κεφάλι χωρίς να σκεφτεί.
  Έχω αρχίσει να γίνομαι καχύποπτη με τους πάντες.Αναλογίζομαι αυτό που συνέβη με τον Παύλο Φύσσα, σκέφτομαι τον θάνατο των δύο παιδιών που ανήκαν στον ιδεολογικό άξονα της Χρυσής Αυγής. Δεν θέλω να πιστέψω αυτά που λένε οι καταστραφολόγοι δημοσιογράφοι των δελτίων των οχτώ περί εμφυλίου και διχασμού. Πάντως σίγουρα τα πράγματα έχουν λάβει ασυνήθιστη τροπή. Ο λαός πολιτικά βιάζεται και η βία σε βία οδηγεί. Ο λαός υφίσταται πλύση εγκεφάλου και η πλύση εγκεφάλου οδηγεί σε πράξεις. Πράξεις κακές και βίαιες. Φαύλος κύκλος  όλα.
  Τι θα γινόταν αν κάποιος μέσα στο βαγόνι του έλεγε "Άντε βρε παλιοφασίστα" . Μπορεί και να γινόταν μακελειό. Και που ξέρεις πως δεν είναι κανένας τρελός να βγάλει κανένα πιστόλι να μας γαζώσει ; -τελικά μπορεί να είμαι και φαντασιόπληκτη - .

  Από την άλλη θα μου πείς "που ζούσες ρε κοπελιά τόσο καιρό σε γυάλα;" Όχι σε γυάλα δεν ζούσα αλλά εξοργίζομαι όταν πέρα απ'όλα τ'άλλα πλήττεται ο σεβασμός. Γιατί αυτός ο κύριος δεν σεβάστηκε το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είχαν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις.Με τον τρόπο του σίγουρα προσβάλλει.Η διαφορετικότητα και η τρέλα δεν είναι κακή αρκεί να μην φτάνουμε στα άκρα.Και δεν αξίζει να φτάνουμε στα άκρα για συμφέροντα και βλέψεις άλλων. Μόνο για τον έρωτα φτάνουμε στα άκρα.
   Καταλήγοντας , είναι τρομερές οι ιστορίες που μπορεί να βιώσει κανείς που κυκλοφορεί στα Μέσα και αλλού, είναι τρομερή η δυναμική των προσωπικοτήτων που μπορούν να συνθέτουν ένα έργο τέχνης , μια πρόζα, μια φωτογραφία ενός βαγονιού του μετρό.Ακόμα είναι πολλά αυτά που με ενοχλούν κοινωνικοπολιτικά αλλά πολύ δύσκολα θα αλλάξουν. Μέχρι τότε σας αφήνω με ένα τραγούδι που αυτή την περίοδο με αντιπροσωπεύει από πολλές απόψεις.

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω